òåêñò • ïåðåâîäû • ãðèíôåëüä • commentarii • varialectio • prosodia
Cur me querelis exanimas tuis?
nec dis amicum est nec mihi te prius
obire, Maecenas, mearum
grande decus columenque rerum.
5 a, te meae si partem animae rapit
maturior vis, quid moror altera,
nec carus aeque nec superstes
integer? ille dies utramque
ducet ruinam. non ego perfidum
10 dixi sacramentum: ibimus, ibimus,
utcumque praecedes, supremum
carpere iter comites parati.
me nec Chimaerae spiritus igneae
nec si resurgat centimanus Gyges
15 divellet umquam: sic potenti
Iustitiae placitumque Parcis.
seu Libra seu me Scorpios adspicit
formidolosus pars violentior
natalis horae seu tyrannus
20 Hesperiae Capricornus undae,
utrumque nostrum incredibili modo
consentit astrum: te Iovis inpio
tutela Saturno refulgens
eripuit volucrisque Fati
25 tardavit alas, cum populus frequens
laetum theatris ter crepuit sonum:
me truncus inlapsus cerebro
sustulerat, nisi Faunus ictum
dextra levasset, Mercurialium
30 custos virorum. reddere victimas
aedemque votivam memento:
nos humilem feriemus agnam.
Íà ñàéòå èñïîëüçóåòñÿ ãðå÷åñêèé øðèôò.