Q. HORATIUS FLACCUS • OPERA ET COMMENTARII
CARM. ICARM. IICARM. IIICARM. IVCARM. SAEC.EP.SERM. ISERM. IIEPIST. IEPIST. IIA. P.

index verborum


A  B  C  D  E  F  G  H  I  K  L  M  N  O  P  Q  R  S  T  U  V  X  Z  

primae verbi litterae:  

mihi, in 130 versibus

Tu ne quaesieris – scire nefas – quem mihi, quem tibi  ŪŨ|ŪUUŪ||ŪUUŪ||ŪUUŪ|UŨ ascl. mai. Carmina I, XI 
tum nec mens mihi nec color  ŪŨ|ŪUUŪ|UŨ glyc. Carmina I, XIII 
17 nuper sollicitum quae mihi taedium,  ŪŨ|ŪUUŪ||ŪUUŪ|UŨ ascl. min. Carmina I, XIV 
26 mutare quaero tristia, dum mihi  ŨŪ¦UŪ¦Ũ||ŪUU|ŪUŨ alc. 11 Carmina I, XVI 
13 hic vivum mihi caespitem, hic  ŪŨ|ŪUUŪ|UŨ glyc. Carmina I, XIX 
17 frui paratis et valido mihi,  ŨŪ¦UŪ¦Ũ||ŪUU|ŪUŨ alc. 11 Carmina I, XXXI 
15 dulce lenimen mihi cumque salve  ŪU¦ŪŨ|Ū¦¦UUŪ|UŪŨ sapph. min. Carmina I, XXXII 
13 ille terrarum mihi praeter omnis  ŪU¦ŪŨ|Ū¦¦UUŪ|UŪŨ sapph. min. Carmina II, VI 
28  dulce mihi furere est amico.  ŪUU¦Ū¦¦UU|ŪU¦ŪŨ alc. 10 Carmina II, VII 
31 et mihi forsan, tibi quod negarit,  ŪU¦ŪŨ|Ū¦¦UUŪ|UŪŨ sapph. min. Carmina II, XVI 
37 vestiunt lanae: mihi parva rura et  ŪU¦ŪŨ|Ū¦¦UUŪ|UŪŨ sapph. min. Carmina II, XVI 
nec dis amicum est nec mihi te prius  ŨŪ¦UŪ¦Ũ||ŪUU|ŪUŨ alc. 11 Carmina II, XVII 
nec Laconicas mihi  Ū́U¦ŪU|Ū́U¦Ũ dim. troch. cat. Carmina II, XVIII 
fas pervicacis est mihi Thyiadas  ŨŪ¦UŪ¦Ũ||ŪUU|ŪUŨ alc. 11 Carmina II, XIX 
22 mercede pacta Laomedon, mihi  ŨŪ¦UŪ¦Ũ||ŪUU|ŪUŨ alc. 11 Carmina III, III 
22 tollor Sabinos, seu mihi frigidum  ŨŪ¦UŪ¦Ũ||ŪUU|ŪUŨ alc. 11 Carmina III, IV 
13 hic dies vere mihi festus atras  ŪU¦ŪŨ|Ū¦¦UUŪ|UŪŨ sapph. min. Carmina III, XIV 
35 languescit mihi nec pinguia Gallicis  ŪŨ|ŪUUŪ||ŪUUŪ|UŨ ascl. min. Carmina III, XVI 
12  lustratam Rhodopen, ut mihi devio  ŪŨ|ŪUUŪ||ŪUUŪ|UŨ ascl. min. Carmina III, XXV 
45 siquis infamem mihi nunc iuvencum  ŪU¦ŪŨ|Ū¦¦UUŪ|UŪŨ sapph. min. Carmina III, XXVII 
52  nunc mihi nunc alii benigna.  ŪUU¦Ū¦¦UU|ŪU¦ŪŨ alc. 10 Carmina III, XXIX 
15 quaesitam meritis, et mihi Delphica  ŪŨ|ŪUUŪ||ŪUUŪ|UŨ ascl. min. Carmina III, XXX 
29 spiritum Phoebus mihi, Phoebus artem  ŪU¦ŪŨ|Ū¦¦UUŪ|UŪŨ sapph. min. Carmina IV, VI 
sed non haec mihi vis, nec tibi talium  ŪŨ|ŪUUŪ||ŪUUŪ|UŨ ascl. min. Carmina IV, VIII 
Est mihi nonum superantis annum  ŪU¦ŪŨ|Ū¦¦UUŪ|UŪŨ sapph. min. Carmina IV, XI 
17 iure sollemnis mihi sanctiorque  ŪU¦ŪŨ|Ū¦¦UUŪ|UŪŨ sapph. min. Carmina IV, XI 
20  quae me surpuerat mihi,  ŪŨ|ŪUUŪ|UŨ glyc. Carmina IV, XIII 
tecum mihi discordia est.  ŨŪ́¦UŪ|ŨŪ́¦UŨ dim. iamb. acat. Epodi, IV 
101 neque hoc parentes, heu mihi superstites,  ŨŪ́¦UŪ|Ũ¦¦Ū́¦Ũ¦¦Ū|UŪ́¦UŨ trim. iamb. acat. Epodi, V 
21 ad non amicos heu mihi postis et heu  ŨŪ́¦UŪ|Ũ¦¦Ū́¦Ũ¦¦Ū|UŪ́¦UŨ trim. iamb. acat. Epodi, XI 
munera quid mihi quidve tabellas  Ū́UU|Ū́UU|Ū́UU|Ū́Ũ alcm. Epodi, XII 
15 Inachiam ter nocte potes! mihi semper ad unum  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epodi, XII 
18  cum mihi Cous adesset Amyntas,  Ū́UU|Ū́UU|Ū́UU|Ū́Ũ alcm. Epodi, XII 
66 sic solitus: ‘populus me sibilat, at mihi plaudo  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, I 
125 haec ubi supposuit dextro corpus mihi laevom,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, II 
13 omnia magna loquens, modo sit mihi mensa tripes et  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, III 
19 sic inpar sibi. nunc aliquis dicat mihi ‘quid tu?  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, III 
71 si modo plura mihi bona sunt, inclinet, amari  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, III 
94 sit mihi? quid faciam, si furtum fecerit aut si  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, III 
139 praeter Crispinum sectabitur, et mihi dulces  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, III 
104 dixero quid, si forte iocosius, hoc mihi iuris  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, IV 
134 porticus excepit, desum mihi. ‘rectius hoc est;  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, IV 
142 sit mihi – nam multo plures sumus, – ac veluti te  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, IV 
51 quae super est Caudi cauponas. nunc mihi paucis  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, V 
78 ostentare mihi, quos torret Atabulus et quos  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, V 
48 quod mihi pareret legio Romana tribuno.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, VI 
50 iure mihi invideat quivis, ita te quoque amicum,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, VI 
54 nulla etenim mihi te fors obtulit: optimus olim  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, VI 
69 obiciet vere quisquam mihi, purus et insons,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, VI 
80 ex re praeberi sumptus mihi crederet illos.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, VI 
81 ipse mihi custos incorruptissimus omnis  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, VI 
97 fascibus et sellis nollem mihi sumere, demens  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, VI 
100 nam mihi continuo maior quaerenda foret res  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, VI 
104 pascendi, ducenda petorrita. nunc mihi curto  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, VI 
107 obiciet nemo sordis mihi, quas tibi, Tilli,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, VI 
119 deinde eo dormitum, non sollicitus, mihi quod cras  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, VI 
35 hunc Regem iugulas? operum hoc, mihi crede, tuorum est.’  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, VII 
17 cum mihi non tantum furesque feraeque suetae  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, VIII 
accurrit quidam notus mihi nomine tantum  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, IX 
hoc’ inquam ‘mihi eris.’ misere discedere quaerens  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, IX 
27 cognati, quis te salvo est opus?’ ‘haud mihi quisquam.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, IX 
29 confice; namque instat fatum mihi triste, Sabella  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, IX 
56 difficilis aditus primos habet.’ ‘haud mihi dero:  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, IX 
61 Fuscus Aristius occurrit, mihi carus et illum  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, IX 
70 curtis Iudaeis oppedere?’ ‘nulla mihi’ inquam  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, IX 
73 tam nigrum surrexe mihi! fugit inprobus ac me  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, IX 
84 non ego; nam satis est equitem mihi plaudere, ut audax,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones I, X 
17 Scipiadam ut sapiens Lucilius.’ ‘haud mihi dero,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, I 
44 nec quisquam noceat cupido mihi pacis! at ille,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, I 
118 ac mihi seu longum post tempus venerat hospes  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, II 
135 nunc mihi, nunc alii. quocirca vivite fortes  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, II 
26 inposuere mihi cognomen compita. H. novi  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, III 
66 ‘accipe quod numquam reddas mihi’ si tibi dicam:  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, III 
75 putidius multo cerebrum est, mihi crede, Perelli  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, III 
88 seu recte hoc volui, ne sis patruus mihi,’ credo,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, III 
231 verba facit leno: ‘quidquid mihi, quidquid et horum  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, III 
296 haec mihi Stertinius, sapientum octavos, amico  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, III 
302 insanire putas? ego nam videor mihi sanus.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, III 
‘Unde et quo Catius?’ ‘non est mihi tempus, aventi  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, IV 
90 nam quamvis memori referas mihi pectore cuncta,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, IV 
93 non magni pendis, quia contigit; at mihi cura  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, IV 
35 eripiet quivis oculos citius mihi quam te  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, V 
60 divinare etenim magnus mihi donat Apollo.’  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, V 
102 nusquam est? unde mihi tam fortem tamque fidelem?’  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, V 
Maia nate, nisi ut propria haec mihi munera faxis.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, VI 
10 ‘o si urnam argenti fors quae mihi monstret, ut illi,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, VI 
15 ingenium, utque soles, custos mihi maximus adsis.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, VI 
93 carpe viam, mihi crede, comes, terrestria quando  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, VI 
115 personuit canibus. tum rusticus: ‘haud mihi vita  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, VI 
75 tune mihi dominus, rerum imperiis hominumque  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, VII 
81 tu, mihi qui imperitas, aliis servis miser atque  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, VII 
104 obsequium ventris mihi perniciosius est cur?  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, VII 
116 H. unde mihi lapidem? D. quorsum est opus? H. unde sagittas?  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, VII 
nam mihi quaerenti convivam dictus here illic  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, VIII 
de medio potare die. F. sic, ut mihi numquam  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, VIII 
30 ingustata mihi porrexerit ilia rhombi.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Sermones II, VIII 
Prima dicte mihi, summa dicende Camena,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, I 
Est mihi purgatam crebro qui personet aurem:  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, I 
19 et mihi res, non me rebus subiungere conor.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, I 
23 sic mihi tarda fluunt ingrataque tempora, quae spem  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, I 
15 quid mihi Celsus agit? monitus multumque monendus –  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, III 
12 Quo mihi fortunam si non conceditur uti?  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, V 
quam mihi das aegro, dabis aegrotare timenti,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, VII 
44 Parvum parva decent; mihi iam non regia Roma,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, VII 
63 respondet. “Neget ille mihi?” “Negat improbus, et te  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, VII 
92 esse mihi.” “Pol me miserum, patrone, vocares,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, VII 
93 si velles,” inquit, “verum mihi ponere nomen.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, VII 
dissimulator opis propriae, mihi commodus uni.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, IX 
Villice silvarum et mihi me reddentis agelli,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XIV 
16 Me constare mihi scis et discedere tristem  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XIV 
Quorum hominum regio, et qualis via? Nam mihi Baias  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XV 
11 praeteragendus equus. “Quo tendis? Non mihi Cumas  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XV 
46 “Nec furtum feci, nec fugi” – si mihi dicat  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XVI 
56 damnum est, non facinus mihi pacto lenius isto.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XVI 
61 Da mihi fallere, da iusto sanctoque videri,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XVI 
66 qui metuens vivet, liber mihi non erit unquam.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XVI 
19 “Scurror ego ipse mihi, populo tu; rectius hoc et  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XVII 
46 “Indotata mihi soror est, paupercula mater,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XVII 
49 “Et mihi.” Dividuo findetur munere quadra.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XVII 
17 sit mihi prima fides?” et “Vere quod placet ut non  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XVIII 
106 Sit mihi quod nunc est, etiam minus, ut mihi vivam  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XVIII 
19 O imitatores, servum pecus, ut mihi saepe  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae I, XIX 
70 esse reor, memini quae plagosum mihi parvo  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae II, I 
210 ille per extentum funem mihi posse videtur  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae II, I 
41 Romae nutriri mihi contigit atque doceri,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae II, II 
61 tres mihi convivae prope dissentire videntur  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Epistulae II, II 
141 ‘dic mihi, Musa, virum, captae post tempora Troiae  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Ars Poetica, I 
188 quodcumque ostendis mihi sic, incredulus odi.  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Ars Poetica, I 
357 sic mihi, qui multum cessat, fit Choerilus ille,  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Ars Poetica, I 
417 occupet extremum scabies; mihi turpe relinqui est  Ū́UU|Ū́¦¦UU|Ū¦¦́UU|Ū́¦¦UU|Ū́UU|Ū́Ũ her. Ars Poetica, I 

Ad graece scripta legenda typus graecus extrahe


GAI M. SEVER • MMDCCLX • MMDCCLXVII