òåêñò • ïåðåâîäû • commentarii • varialectio • prosodia
Nox erat et caelo fulgebat Luna sereno
inter minora sidera,
cum tu, magnorum numen laesura deorum,
in verba iurabas mea,
5 artius atque hedera procera adstringitur ilex
lentis adhaerens bracchiis:
“dum pecori lupus et nautis infestus Orion
turbaret hibernum mare,
intonsosque agitaret Apollinis aura capillos,
10 fore hunc amorem mutuum!”
o dolitura mea multum virtute Neaera!
nam siquid in Flacco viri est,
non feret adsiduas potiori te dare noctes,
et quaeret iratus parem,
15 nec semel offensi cedet constantia formae,
si certus intrarit dolor.
et tu, quicumque es, felicior atque meo nunc
superbus incedis malo, –
sis pecore et multa dives tellure licebit,
20 tibique Pactolus fluat,
nec te Pythagorae fallant arcana renati,
formaque vincas Nirea –
heu heu, translatos alio maerebis amores –
ast ego vicissim risero.
Íà ñàéòå èñïîëüçóåòñÿ ãðå÷åñêèé øðèôò.