carmina ii xvi

Otium divos rogat in patenti

prensus Aegaeo, simul atra nubes

condidit lunam neque certa fulgent

sidera nautis,

5 otium bello furiosa Thrace,

otium Medi pharetra decori,

Grosphe, non gemmis neque purpura ve–

nale nec auro.

non enim gazae neque consularis

10 submovet lictor miseros tumultus

mentis et curas laqueata circum

tecta volantis.

vivitur parvo bene, cui paternum

splendet in mensa tenui salinum

15 nec levis somnos timor aut cupido

sordidus aufert.

quid brevi fortes iaculamur aevo

multa? quid terras alio calentis

sole mutamus? patriae quis exsul

20 se quoque fugit?

scandit aeratas vitiosa navis

Cura nec turmas equitum relinquit,

ocior cervis et agente nimbos

ocior Euro.

25 laetus in praesens animus quod ultra est

oderit curare et amara lento

temperet risu: nihil est ab omni

parte beatum.

abstulit clarum cita mors Achillem,

30 longa Tithonum minuit senectus:

et mihi forsan, tibi quod negarit,

porriget hora.

te greges centum Siculaeque circum–

mugiunt vaccae, tibi tollit hinnitum

35 apta quadrigis equa, te bis Afro

murice tinctae

vestiunt lanae: mihi parva rura et

spiritum Graiae tenuem Camenae

Parca non mendax dedit et malignum

40 spernere volgus.